Als het discussie-forum van Zorra nog actief was zou ik over dit beeld het volgende zeggen.

De parodie is zeer geslaagd. Spelen met P-magazine en Freya plagen heeft een sprankelend effect.

Babes in de politiek, ik hou er niet van. Babe-gedrag om verkozen te worden, we kunnen er niet blij mee zijn.

Maar, het mag. En vooral : het moet mogen en het is ook geen doodzonde. Het is Het Kwaad niet. [Een zijspoortje:  Als een door mooie benen verkozen snel minister geworden excellentie stommiteiten doet, dan mogen haar figuur en haar smile geen rol spelen in de behandeling van de dwaling. In de verkiezingsstrijd echter gebruikt iedereen de wapens die zij of hij heeft, om het volksgevoel te bespelen. In dat stadium zijn het de kiezers die hun verstand zouden moeten gebruiken.]

 

Wat de affiche heel sterk en heel slim maakt is het woord RESPECT op de blote buik. In de recente politieke discussies wordt het woord respect veel gebruikt. De CD_&V heeft er een belangrijk programmapunt van gemaakt. U verdient meer respect prijkt aan de kop van het 10-punten programma. Respect wordt ook veel gebruikt in discussies over de multiculturele samenleving. Wij moeten respect hebben voor andermans geloof, voor de cultuur van de anderen. Ik ben het er meestal niet mee eens, want ik vind dat wat je afkeurt je ook moet kunnen bestrijden en verketteren met woorden. Ik ben een beleefd persoon, ga zo elegant mogelijk met andere mensen om, als een heer in het verkeer als het ware, maar er zijn heelwat situaties waarin het zogenaamde respect niet helpt. Ik ben het dus niet eens met het trefwoord Respect dat de CD_&V hanteert. Het is te gemakkelijk, het verdoezelt de verschillen en neemt de tegenstander of gesprekspartner niet ernstig.
Met respect en tolerantie verandert er niets. Tolerantie drukt trouwens nog uit dat er iets te verdragen valt. Je bent het niet eens, je vindt het erg, maar je (ver)draagt het. Tolerantie treedt op als iets je tegensteekt. Met respect mag je zelfs niet meer zeggen dat het je tegensteekt.

Respect voor een blote buik, dat wil ik echter wel opeisen. Dat respect is welkom, omdat het zo verrassend is. De buik is plat, het meisje is dun, er is de traditionele smile, het is een foto als voor een sexy badpakkenspecial, niets te maken met het onderwerp, en toch: het is schitterend. Moe van het inhoudsloze respect moeten hebben voor hoofddoeken vraag ik graag respect voor christelijke blote buiken.

De affiche was voor mij een aanleiding om mij te bezinnen op de wenselijkheid van ZORRA, als watchdog. Ik weet het, ZORRA verbiedt niets, is niet sectair, is open, wil de dialoog, gaat het gesprek aan met de reclamemakers, wil negotiëren en zeker niet verbieden, wil bewustzijn, sensibiliteit voor wat beelden uitdrukken in verband met vrouwelijkheid. ZORRA is niet politiek correct en wil dat ook niet zijn. We weten wel dat de buitenwacht dat niet altijd begrijpt, maar het is wel zo.

Maar toch: ik wil tegenwoordig vooral verdedigen dat die blote buik mag, dat dat slanke mooie meisje in het sexy badpak politiek actief kan zijn, dat men beseft dat ze slim kan zijn, hard kan werken, weet wat ze doet, op de cover staat, en respect (wat het ook betekent) verdient. Het is niet zeker dat zij dat allemaal is en kan, maar ik wil dat men beseft dat het zo zou kunnen zijn. Ik wil ook dat het maatschappelijk aanvaard is (en blijft) dat zij niet continu moet beschermd worden tegen de lusten die ze oproept bij mannen, die niet verondersteld worden zich te kunnen beheersen.

 

Als bepaalde brands verder willen gaan en volledig blote vrouwen willen gebruiken om reclame te maken, dan moeten zij dat vooral doen. De markt zal uitmaken of ze voldoen aan de criteria die consumenten, publieke opinie, collega-reclamemakers hanteren. De JEP zal eventueel uitmaken of ze juridisch over de schreef gaan.

Als ZORRA als watchdog nog actief was, dan zou ik willen dat zij (ZORRA) zich richtte op de vrijheid, op de libertaire aspecten van het feminisme, op het “het moet mogen”. Ik denk dat wij in een stadium zitten dat vrijheden moeten beschermd worden. Reclame maakt een groot deel van onze beeldenwereld uit. Ik kan alleen maar hopen dat de reclamewereld niet de diversiteitstoer opgaat en zich gaat aanpassen aan gesluierde normen.

Naast de verdediging van vrijheden kan ZORRA zich ook richten op de bescherming van de gezondheid (en dat heeft zij ook altijd gedaan). Pro-Ana is waanzin en moet zo adequaat mogelijk bestreden worden. Anorexia, boulemie en obesitas zijn ziektes. Beeldvorming is hierin belangrijk, maar wetgeving, medisch onderzoek, hulpverlening en preventie zijn belangrijker. ZORRA zou een rol moeten spelen in gerichte campagnes in dit kader.

Wetenschappelijk onderzoek en advies lijken mij op dit ogenblik de belangrijkste functies van feministische bekommernis met beeldvorming. De maatschappelijk discussie zie ik alleen maar zitten als elke associatie met politieke correctheid kan doorbroken worden. Tijden zijn veranderd. De reclamewereld is professioneel genoeg om een acceptabel vrouwbeeld voor te stellen. Als er discussies zijn, dan gaat het om subtiliteiten. Het genderbewustzijn bij publiek en professionals is groot genoeg. Laat zij hun plan maar trekken. Mijn betrachting is eerder dat vrouwen (hoe ze ook mogen gekleed zijn) rustig, veilig en vrijmoedig door de Nieuwsstraat kunnen lopen, dan dat een pijpende reclame van Gamma wordt ingetrokken.